Stadsgeschiedenis: Het autodepot in Bocholt en zijn taken

Op 1 april 1960 richtte de Straßenverkehrs-Genossenschaft Westfalen-Lippe eGmbH (SVG) het zogenaamde "Autohof Bocholt" op een terrein aan de Münsterstraße in. De historische foto van de maand april toont de faciliteit in 1962.

Veel mensen zullen zich afvragen: wat is dat, een benzinestation langs de snelweg? Maar deze vraag is niet nieuw. Toen al wist bijna niemand in Bocholt wat ze met dit begrip aanmoesten en dachten ze dat het een 1 aprilgrap was. Over het algemeen was het snelwegrestaurantsstation van Bocholt een wegvervoersvoorziening.

Het enigszins verborgen bedrijf was gevestigd op een groot U-vormig terrein aan de Münsterstraße, voor het voormalige politiebureau in het gebied dat nu de Don-Bosco-Straße is. Het was U-vormig zodat de in- en uitgangen elkaar niet overlapten. Er waren administratieve gebouwen, vrachtwagenboxen, grote parkeerterreinen voor auto's en bussen en compressor-, smeer- en wasfaciliteiten in het gedeelte voor technische apparatuur.

Vrachtinspecties en facturering werden hier uitgevoerd namens het Federale Bureau voor het langeafstandsgoederenvervoer. Naast het ophalen van vracht bestond de taak van SVG ook uit het verwerken van vrachtschadeverzekeringen en het verdelen van laadruimte. Op de foto zie je links de administratiekantoren, in het midden een tankstation en - moeilijk te geloven - rechts de vleugel met overnachtingsaccommodatie en restaurant.

Toen deze foto in april 1962 werd genomen, waren er echter nog plannen om deze vleugel van het gebouw uit te breiden en er een hotelachtige aanbouw aan toe te voegen voor reizigers op doorreis. Later werd daar een APK-station toegevoegd, ter vervanging van het vorige op de Meckenemplatz. SVG regelde ook overbruggingskredieten, met name autofinancieringen, verleende juridische bijstand en stelde een verkoopwagen ter beschikking voor auto-onderdelen en accessoires. De Autohof had in de openingsfase in totaal tien werknemers: vijf mensen werkten in de administratie, vier hielden zich bezig met de technische kant en één man diende als verkoopchauffeur. Naast Bocholt zelf verzorgde de gemeente ook de districten Borken, Ahaus en Coesfeld.

Wat is nu precies een snelwegrestaurant? Het is nog maar de vraag of deze vraag nu goed beantwoord is. In zekere zin lijkt het op een motel en niet op een autokerkhof, zoals een jongeman destijds dacht te weten. In overeenstemming met zijn onwetendheid had hij zijn sloopauto te koop aangeboden op het autokerkhof, maar hij moest ter plekke zijn ongelijk bewijzen.

Foto: Stadsarchief Bocholt, landgoed nr. 54, tekst: Wolfgang Tembrink