K

De oorsprong van de Katholieke Arbeidersbeweging gaat terug tot de 19e eeuw, toen de arbeidersklasse in Europa zichzelf emancipeerde als de zogenaamde Derde Stand. Vandaag de dag is het de grootste niet-vakbondsorganisatie in Duitsland, met ongeveer 200.000 landelijk georganiseerde mannen en vrouwen.

Naast Adolf Kolping wordt bisschop Wilhelm Emanuel von Ketteler van Mainz beschouwd als een pionier van het christelijk-sociale idee. Hij wordt beschouwd als een van de belangrijkste grondleggers van de katholieke sociale leer en de beweging die daarmee parallel liep. Hij zag de bescherming en het welzijn van de opkomende arbeidersklasse als de essentiële taak van de Kerk in zijn tijd. In zijn beroemde sociale preken en geschriften van 1848 riep Ketteler op tot een oplossing voor het sociale vraagstuk. In 1849 werd in Regensburg de eerste katholieke arbeidersvereniging opgericht. In 1891 werd de vereniging in Zuid-Duitsland samengevoegd tot de Vereniging van Zuid-Duitse Katholieke Arbeidersverenigingen.

De arbeidersverenigingen in Midden- en Oost-Duitsland en in het bisdom Trier fuseerden in 1897. In 1903 werd de "Westduitse vereniging van katholieke arbeiders- en mijnwerkersverenigingen" opgericht. Nadat de nationaalsocialisten aan de macht kwamen, werden alle verenigingen verboden. Sinds 1868 bestaan er KAB-groepen in het bisdom Münster. Met ongeveer 42.000 mannen en vrouwen in 366 verenigingen is de beweging de grootste diocesane organisatie in Duitsland. Verenigingen en lokale groepen in deze regio vormen de districtsvereniging. Deze is verdeeld in acht districten met hoofdkantoren in de vier regiokantoren in Dülmen, Wesel, Vechta en Münster. Het regiokantoor in Dülmen omvat de clubs van de districtsvereniging in de districten Coesfeld, Borken en Recklinghausen. De districtsvereniging Borken heeft 39 clubs met ongeveer 7.500 leden. Het is onderverdeeld in de subdistricten Ahaus, Bocholt, Borken, Gronau en Stadtlohn.

In het subdistrict Bocholt zijn zeven KAB-clubs vertegenwoordigd:

St
• . Paulus Bocholt,
St
• . Josef Bocholt,
Ss
• .
• Ewaldi Bocholt,
St.
• Norbert Bocholt,
St
• . Michael Bocholt,
St
• . Bernhard Mussum en
St
• . Bernhard Lowick.

Op 22 mei 1971 richtten de Zuid-Duitse en West-Duitse verenigingen en de regionale vereniging Rottenburg-Stuttgart de federale vereniging van de katholieke arbeidersbeweging op als overkoepelende organisatie. Na de oprichting van de nieuwe federale vereniging, KAB Deutschland e.V., op 3 oktober 2003, werden de regionale verenigingen ontbonden en overgedragen aan de federale vereniging. KAB is ook lid van de World Movement of Christian Workers' Organisations (WBCA). Tegenwoordig is KAB Deutschland e. V. georganiseerd in diocesane verenigingen. De federale organisatie bestaat momenteel uit 26 diocesane verenigingen. Een van de zwaartepunten van de verenigingen is educatief werk. Het KAB-Bildungswerk organiseert cursussen en evenementen over onderwerpen met betrekking tot kerk en maatschappij. Andere programma's omvatten weekendseminars in de educatieve centra van Haltern en Günne/Möhnesee. Lokale vrijwilligers worden getraind in politieke basiscursussen, cursussen voor managers en theologische seminars. Voor vier doelgroepen worden specifieke evenementen aangeboden: Voor gezinnen: gezinsseminars, lezingen over gezinsbeleid, gezinsvakanties. Voor vrouwen: Speciale aanbiedingen voor vrouwen, combineren van werk en gezinsleven. Voor jongeren: jeugddagen, vakantiespelen en uitwisselingen tussen de groepen. Voor senioren: Educatieve kampen, vakantieaanbiedingen, vakantiereizen, pelgrimstochten en retraites.

Lit:
http://www.kab-muenster.de
http://www.kab-rb-duelmen.de/seiten/borken.htm

Nadat de parochie Mussum in 1950 werd afgescheiden van de moederparochie St. Joseph, werd vier jaar later de KAB St. Bernhard, Mussum opgericht. De eerste bijeenkomst vond plaats op 11 april 1954. Een groep van 9 mannen organiseerde de oprichtingsvergadering, waar de doelen en de betekenis van de KAB aan 30 deelnemers werden gepresenteerd. De nieuwe KAB vereniging kreeg de naam "St. Bernhard". De oprichtingsceremonie vond plaats op 1 mei 1954 met de deelname van vele eregasten.

In de loop van de tijd ontwikkelde zich een levendig verenigingsleven. Jonge gezinnen groeiden op en het was vanzelfsprekend dat een groot deel van het werk aan de gezinnen werd gewijd. Veel gezamenlijke evenementen, zoals advents- en kerstfeesten, een zomerfestival en de jaarlijkse fietsrally, zijn tot op de dag van vandaag blijven bestaan.

Om de leden inzicht te geven in nieuwe technologieën op het werk, werden er bezoeken gebracht aan middelgrote bedrijven in de omgeving van Bocholt en aan enkele grote bedrijven in de staalproductie, energieopwekking en elektrische en auto-industrie. Educatieve evenementen in het Heinrich-Lübke-Haus in Günne/Möhnesee zijn een vast onderdeel van het programma. Actuele politieke onderwerpen komen aan bod.

De activiteiten van de organisatie omvatten ook liefdadigheidswerk. Opbrengsten van inzamelingen van oud papier en kleding worden gedoneerd aan de missionarissen uit Mussum, de KAB World Emergency Organisation en gezinswerk. Na 50 jaar heeft de vereniging ongeveer 250 leden.

Het motto voor het jubileum in 2004 was: "Het beproefde behouden, het nieuwe ontwikkelen - doe mee en help vormgeven".

Lit:
Brochure Bocholt voor senioren, uitgegeven door het seniorenbureau van de stad.
Themenheft Leben im Alter, uitgegeven door de Duitse bisschoppenconferentie in 1993.
Zie ook:
Begeleid wonen, Adviesraad voor senioren, Evangelische Kirche Bocholt, KAB, Azurit, Wooncomplex voor senioren Rawerspurte.

Op een bijeenkomst van katholieken in november 1872 ontstond voor het eerst het idee om de basis te leggen voor een arbeidersvereniging in Bocholt. In januari 1873 werd de vereniging St Paulus KAB opgericht. Steeds meer Bocholter arbeiders verenigden zich in hun overkoepelende organisatie. Tegen het einde van de 20e eeuw was de vereniging zo gegroeid dat ze bijna 1000 leden telde.

Toen de nieuwe Sint-Jozefkerk ten zuiden van de Aa in 1897 werd gebouwd en op 21 januari 1901 tot zelfstandige parochie werd verheven, ontstond ook hier de wens voor een aparte arbeidersvereniging. De St. Paulusvereniging besloot zich af te scheiden en richtte op 9 februari 1908 de St. Josef arbeidersvereniging op. Op dat moment verlieten 422 leden de Sint-Paulusvereniging en sloten zich aan bij de nieuw opgerichte Sint-Jozefvereniging.

In 1907 schonken de heer en mevrouw Albert Beckmann grond aan de arbeidersvereniging voor de bouw van een clubhuis. Er kwam een zaal met een podium voor theater- en zangvoorstellingen met 400 zitplaatsen. Buiten het gebouw werd een bowlingbaan aangelegd. Er werd een theaterafdeling opgericht onder leiding van de bekende Wilm Hüls-Drömmelgaorn en een zangafdeling onder leiding van rector Dumsdorf. De wortels van de gymnastiek- en balspelers (TuB) liggen ook in de Arbeidersvereniging St. Josef.

De club groeide tot 15 september 1935, toen de nationaalsocialisten het hele verenigingsleven tot stilstand brachten. Het gebouw werd in beslag genomen en de vereniging werd ontbonden. Nadat de Gestapo in Münster echter kon bewijzen dat het gebouw aan de kerk toebehoorde, werd het restaurant op 15 december 1935 heropend, tot de definitieve "off" kwam op 1 juli 1937. De pub werd gesloten en de waard kreeg een werkverbod wegens politieke onbetrouwbaarheid. Tijdens de oorlog werd de zaal gebruikt als opslagruimte voor graan en uniformen. Op 4 maart 1945 werd het gebouw het slachtoffer van een bombardement.

Kort na het einde van de oorlog vond de eerste officiële vergadering weer plaats in het Kolpinghuis. Geleidelijk aan kon worden nagedacht over de herbouw van het verwoeste clubhuis aan de Hohenzollernstrasse, dat op 4 juli 1954 werd ingewijd en voor het beoogde doel werd overgedragen. Ondertussen was de eigendomssituatie veranderd. Er werd elders, dicht bij de kerk, een nieuw, modern parochie- en jeugdcentrum gebouwd, waar de bijeenkomsten nu plaatsvinden. Tot de groepen van de vereniging behoort ook een sterke seniorengemeenschap.

Zelfs als uitloper van de St Paul's Association heeft de vereniging in haar bijna 100-jarige geschiedenis twee nieuwe verenigingen helpen ontstaan. Al op 1 maart 1941 ontving de parochie van Ss. Ewaldi parochie haar parochierechten. Door de oorlog kon de KAB Ss. Ewaldi pas in 1946 in deze parochie gesticht kon worden.

Na de afscheiding van de moederparochie St. Joseph werd ook in de parochie Maria Trösterin in Mussum een KAB-vereniging met de naam "St. Bernhard" opgericht. Leden van de St. Josef vereniging die in deze parochies woonden zijn nu lid geworden van de nieuwe vereniging. Beide nieuwe gemeenschappen hebben hun wortels in de parochie van St.

Lit:
Pfarrei St. Josef (red.), Festschrift zum 100jährigen Weihejubiläum der Josefskirche, Bocholt 1997. zie ook: Seniorengemeinschaften

In 1959 begon de stad Bocholt met bouwen in het Löverick-gebied. Ongeveer 4.300 mensen zouden hier een thuis vinden. In 1965 werd de katholieke kerk ingewijd, die St. Norbert als patroonheilige had gekozen.

In 1966 werd besloten om een KAB-vereniging op te richten. Het zou de vijfde KAB-vereniging in de stad Bocholt worden. De eerste leden kwamen van de oudervereniging St Paulus. Ze woonden in de nieuwe parochie St Norbert. Dankzij een reclamecampagne telde de vereniging op de officiële oprichtingsdag al 80 leden. De eerste voorzitter was pater Eismann. Hans Evertz werd de oprichtingsvoorzitter.

De vereniging kwam één keer per maand bijeen voor educatieve evenementen. Bekende sprekers werden uitgenodigd om te spreken over religieuze en sociaal-politieke onderwerpen. Burgemeester Peter Nebelo sprak over actuele lokale politieke kwesties. Het gezondheidscentrum van de Kneipp Vereniging werd bezocht. Onder deze evenementen vallen ook de educatieve weekenden in tehuizen in Rahrbach en Günne-Möhnesee.

Naast de educatieve en discussieavonden wordt ook het recreatieve gedeelte niet verwaarloosd. Barbecueavonden, fietstochten, dagtochten naar buurland Nederland naar de Hooge Beluwe en excursies waren hoogtepunten van het jaar.

De KAB is een gemeenschap van mannen en vrouwen. Sinds 1971 zijn ook vrouwen geregistreerd als volwaardig lid met alle rechten en plichten. Sindsdien zijn vrouwen ook vertegenwoordigd in het bestuur en doen ze hun werk als vertrouwensvrouwen. In dit verband moeten ook de helpers genoemd worden die een handje toesteken bij het in- en uitladen van de fietsen in Kevelaer en Bocholt tijdens de fietsbedevaart van vrouwen en meisjes naar Kevelaer.

De familiekring, opgericht in 1992, is een andere troef van de vereniging. Ouders en kinderen organiseren momenteel hun eigen programma. Op het programma staan lezingen over gezinsbeleid, culturele, religieuze en vrijetijdsonderwerpen, bedrijfsbezoeken en museumbezoeken. Het hoogtepunt van het programma zijn de gezinskampen die om de twee jaar plaatsvinden in het Heinrich-Lübke-Haus aan de Möhnesee. Hier brengen ouders en kinderen hun vakantie samen door.

Sinds maart 1968 is er een seniorengroep die openstaat voor alle senioren in de parochie. Ze komen één keer per maand samen voor een informeel samenzijn.

Lit:
Verslagen van 25 en 40 jaar KAB St Norbert, Bocholt

Het bejaarden- en verpleeghuis Käthe - Kollwitz - Haus werd in 1995 gebouwd in het noorden van Bocholt, in het district Stenern. De faciliteit wordt beheerd door het Evangelisches Johanneswerk e. V., een stichting die zich inzet voor mensen in nood in een grote verscheidenheid aan levenssituaties in heel Europa.

Het tehuis biedt plaats aan 100 bewoners, die een nieuw thuis vinden in 52 eenpersoons- en 24 tweepersoonskamers, die ze kunnen inrichten met persoonlijke spullen. Alle kamers hebben een eigen badkamer met inloopdouche, een noodoproepsysteem, telefoon en televisieaansluiting. De bewoners wonen in gedeelde flats van elk 12 - 14 personen. Het trefpunt is de gemeenschappelijke keuken, waardoor bewoners samen vrijetijdsactiviteiten kunnen organiseren. Daarnaast vinden evenementen en feesten met familie, vrienden en personeel plaats in grotere gemeenschappelijke ruimtes.

Mensen met dementie krijgen speciale zorg in vier woongroepen. Patiënten die slechts tijdelijk hulp nodig hebben (bijv. na een ziekenhuisopname of terwijl familieleden op vakantie zijn) kunnen in het tehuis worden opgenomen voor kortdurende zorg en deelnemen aan het leven in de gedeelde appartementen. Het tehuis biedt ouderen uit de buurt ook elke dag een open lunch aan. Bewoners, familieleden en gasten worden uitgenodigd in de cafetaria voor zondagse bijeenkomsten met koffie en gebak.

Op gezette tijden nodigen de kerken de bewoners uit om deel te nemen aan de viering van protestantse, katholieke en oecumenische diensten.

Het tehuis is vernoemd naar een van de beroemdste kunstenaars van de 20e eeuw: Käthe Kollwitz (1867 - 1945 ).

Haar werken (gravures, etsen, litho's, houtsneden, beeldhouwwerken) waren altijd maatschappijkritisch van kleur. In haar werken beeldde ze armoede, menselijk lijden, oorlog en dood uit en streed ze voor vrede en sociale rechtvaardigheid.

Het ontmoetingscentrum Käthes Treff werd in 2005 opgericht in samenwerking tussen de protestantse parochie van Bocholt en het bejaardentehuis Käthe-Kollwitz-Haus. Elke maandag en dinsdag tussen 8.30 en 14.30 uur zorgen fulltime en parttime medewerkers voor mensen met dementie die thuis wonen bij hun familieleden in het Wichernhaus.

Gerichte activiteiten zijn bedoeld om de onafhankelijkheid van patiënten te bevorderen, zodat ze het dagelijks leven beter aankunnen. Voor mantelzorgers biedt de dienst "Käthes Treff" merkbare psychologische en fysieke verlichting.

Adres: Käthes Treff in het Wichernhaus, Rudolf - Virchow -Str. 5 , 46397 Bocholt

Lit.: Bocholt voor senioren (brochure),. Bocholt 2008, p.36

Sommige Bocholters die aan de Reygersstraße woonden, bouwden hun huizen niet in de gebruikelijke lange rij of rij, maar in een boog - beter gezegd in een driehoek. Het Brockhaus beschrijft deze onconventionele bouwstijl vandaag de dag nog steeds: "Kraal, rond gebouwde hoeve van de Kaffern". Zo werd de nederzetting gekscherend "Kaffernkraal" genoemd.

Lit:
Werner Schneider, In drei Stunden nach England, Rom und Jericho, in: UNSER BOCHOLT, vol. 9 (1958) p. 3, pp. 8-15.

Dit is een naam voor een gebouw, het "Café Wilms", dat op de hoek aan de zuidkant van Kaiser-Franz-Josef-Platz stond. Het werd in 1901 gebouwd op de hoek van de Nordstraße/Neuplatz (nu Benölkenplatz) naast de gemeentelijke spaarbank. De voormalige Neuplatz en later Kaiser-Franz-Josef-Platz werd in 1936 omgedoopt tot Hermann-Göring-Platz.

Toen Edmund Kalveram in hetzelfde jaar het café en een appartement in het bovengenoemde hoekgebouw huurde, afkomstig uit Münster, nam hij aanvankelijk de inmiddels gevestigde naam "Gaststätte Kaisereck" aan voor zijn bedrijf. Het gebouw werd in 1945 volledig verwoest door zware bombardementen. Edmund Kalveram kocht het verwoeste terrein en bouwde er een hotel met een restaurant, een pilssalon en een wijnkelder onder de naam "Hotel Kaisereck".

Het hotel opende zijn deuren op 15 oktober 1953 en werd beschouwd als een gerenommeerd etablissement uit de middenklasse in Bocholt. Na de dood van Edmund Kalveram in 1974 bleef zijn dochter Hanna het bedrijf runnen tot 1989. Zij verkocht het gebouw op 1 november 1989 aan de stad Bocholt, die de hotelkamers aanvankelijk gebruikte als accommodatie voor mensen die uit de DDR kwamen en later voor vluchtelingen uit het voormalige Joegoslavië. Het gebouw werd in 2011 gesloopt.

De zogenaamde "Gäle Wäterken" stroomde onder het gebouw door.

Lit:
UNSER BOCHOLT Vol. 38 (1987) H. 2/3, p. 90 en Vol. 42 (1991) H. 2, p. 17 Bron: Mondelinge informatie van mevrouw Hanna Kalveram, Bocholt, 2006.

11

Vrijstaand herenhuis met twee verdiepingen en schilddak in classicistische stijl. Gebouwd rond 1860. Verwoest in 1945. Herbouwd in 1950/1953. Architect Karl Jansen. Fijn gecoördineerde gepleisterde gevel met hoekpilasterlijsten en classicistische decoratie op 5 symmetrische vensterassen. Op de begane grond gesculpteerde essen en getoogde ramen omlijst door pilasters en onderverdeeld door middenstijlen. Centrale ingang met ronde boog en vernieuwde voordeur boven een dubbele trap. Op de bovenverdieping rechthoekige vensters met stolpramen met eenvoudige lijst, bekroond door kroonlijsten. Decoratief fries met schijfornament erboven. Doorlopend fries van acanthusranken, paardenkoppen en rozetten onder de solitaire banken. Tegenwoordig in gebruik als kantoorgebouw.

Lit:
UNSER BOCHOLT 1981, uitgave 3, p. 36.

16

Stadsvilla van twee verdiepingen uit de tijd van Wilhelmine met schilddak. Verwoest in 1945. Herbouwd in 1947/1954 voor de fabriekseigenaar Ludwig Beckmann (1863 ? 1951) en zijn erfgenamen. Architect Josef Zimmermann. Tijdens de wederopbouw werden de vorm van het dak en de raamopeningen gedeeltelijk gewijzigd en vervangen door eenvoudige rechthoekige ramen. De oorspronkelijk rijkelijk versierde stucwerk kozijnen werden niet gerestaureerd. Bakstenen gevels boven de rusticated kelder worden gescheiden door kroonlijsten en reliëf hoekpilasterlijsten. Drie vensterassen in het oosten, oorspronkelijk drie op de begane grond in het noorden, nu vier, en twee vensterassen op de bovenverdieping, verspringend naar het westen. In de oostgevel is de linker vensteras uitgevoerd als een risaliet, op de bovenverdieping met een sierlijk, halfrond balkon met een kalotvormige onderzijde en originele smeedijzeren balustrades. Alle ramen met glaslatten. Rondboogingang aan de zuidkant, bekleed met ashlar pleisterwerk. Aan de westkant, keuken en veranda-uitbreiding met terras erboven. Ondanks de zware oorlogsschade is het karakter van de representatieve stadsvilla bewaard gebleven. De oorspronkelijke zuidelijke grensmuur is bewaard gebleven.

29

Vrijstaande stadsvilla van twee verdiepingen met schilddak in de stijl van het Wilhelminianisme. Verwoest in 1945. Daarna herbouwd. Evenwichtige, geproportioneerde bakstenen gevels boven een bepleisterde basis met vijf symmetrische vensterassen, levendig gestructureerd door reliëf hoekpilasterlijsten en kroonlijsten. Centrale ingangen aan het noorden en westen via verzonken trappen. Deuren en ramen omlijst met rijk stucwerk. Tegenwoordig in gebruik als commercieel gebouw.

Een kamp was oorspronkelijk een blokvormige akker die aan de rand van een weiland lag en omgeven was door heggen. Later werd de term ook gebruikt voor andere soorten velden. De meeste oorspronkelijke Kämpe ontstonden in de (late) Middeleeuwen tijdens de daaropvolgende uitbreiding van akkerland aan de Esch en werden aanvankelijk gebruikt voor wisselbouw en later steeds meer voor het verbouwen van granen. In sommige gevallen werden de kammen ook bemest met plaggen, zoals in het geval van plaggeneschkultur. De Kämpe waren vooral belangrijk voor de Kötter, die geen of slechts een klein aandeel in de Esch zelf hadden en wier grondbezit voornamelijk uit slagvelden bestond.

Na 1950 verdwenen deze kleinschalige akkers steeds meer uit het landschap als gevolg van ruilverkaveling en het gebruik van grote landbouwmachines. Vandaag de dag verwijzen straatnamen zoals Auf dem Takenkamp, Nevelkamp en Steggenkamp nog steeds naar het vroegere landbouwgebruik.

Lit:
Paul Heinrichs, Die Heide. Entstehung, Geschichte und Vergehen einer Heimatlandschaft, in: UNSER BOCHOLT Jg. 18 (1967) H. 1, pp. 24-29.
Erhard Mietzner, Esch, Kamp, Heide, Mark .... Notities over een oude landbouweconomie, in: UNSER BOCHOLT Jg. 55 (2004) H. 3, blz. 34-41.

De gemeenteraadsverkiezingen in 1948 eindigden met een gelijkspel tussen de drie raadsfracties van de Centrumpartij, de CDU en de SPD. De burgemeestersverkiezingen leverden geen meerderheid op, dus werd het ambt uiteindelijk door het lot aangewezen. De CDU-kandidaat Otto Kemper werd bij toeval burgemeester.

Otto Kemper werd op 13 juni 1900 in Bocholt geboren als tweede kind van aannemer Heinrich Kemper. Na zijn schooltijd ging hij in de leer als timmerman en na de Eerste Wereldoorlog slaagde hij voor zijn meestersexamen. In 1933 werd hij plaatsvervangend hoofdmeester van zijn gilde. In 1935 trouwde hij met Elisabeth Ingenschay en kreeg zes kinderen met haar, van wie er twee omkwamen door bommen tijdens de Tweede Wereldoorlog.

In 1946 werd Kemper benoemd in de gemeenteraad benoemd door de militaire regering, waar hij lid van was tot 1969 en herhaaldelijk herkozen werd. Van 1948 tot 1964 was hij burgemeester van Bocholt, steeds met duidelijke meerderheden gekozen in de zittingsperiodes vanaf 1952. Samen met de zeer verdienstelijke burgemeester Ludwig Kayser stond de wederopbouw van Bocholt jarenlang centraal in zijn werk. Hij stelde zijn vakmanschap op de proef door het plafond in de vergaderzaal van het historische stadhuis te installeren. Naast zijn ambt als burgemeester vond hij nog tijd om actief te zijn in vele erefuncties.

Zo was hij bijvoorbeeld lange tijd bestuurslid van de St Georgius Schützenverein, waar hij een sleutelrol speelde bij de snelle wederopbouw van het Schützenhaus, dat jarenlang de enige grote evenementenhal in Bocholt was. Hij zette zich ook bijzonder in voor de handwerkorganisaties, was districtsmeester, gildemeester, lid van de algemene vergadering en bestuurslid van de Handwerkskammer Münster, lid van de raad van toezicht van de Volksbank. Het "Haus des Handwerks" dankt zijn bestaan aan zijn initiatief.

Na het einde van de oorlog was hij er erg op gebrand om de vriendschappelijke relaties met zijn Nederlandse buren te herstellen. Dankzij zijn inspanningen werden de eerste contacten al enkele jaren na het einde van de oorlog gelegd. Het eerste officiële bezoek van de Winterswijkse gemeenteraad aan Bocholt vond plaats in 1953.

Ook het behoud van oude Bocholter gebruiken en het Bocholter dialect lagen hem na aan het hart. Hij speelde vaak een van de hoofdrollen - de fabriekseigenaar Linnebrink - in het Bocholtse volksspel " Den Wäwedamp". Hij werd erelid van de Vereniging tot Behoud van de Lokale Geschiedenis, waarvan hij vele jaren bestuurslid was. In 1966 ontving hij het Bundesverdienstkreuz. Als erkenning voor hun verdiensten voor de stad Bocholt kregen Otto Kemper en "zijn"stadshoofd Ludwig Kayser op 2 juni 1972 het ereburgerschap.

Kemper overleed op 12 juli 1974. Op 15 juni 1982 werd de Otto Kemper Ring naar hem vernoemd ter nagedachtenis aan de voormalige burgemeester en ereburger.