Café Eilers
De kijker bevindt zich in de Neustraße en kijkt naar het zuiden. Na de brug begon destijds de Kaiser-Wilhelm-Straße, tegenwoordig loopt de weg over in de straat "Am Neutorplatz". Links staat het gebouw van de Deutsche Bank, gebouwd in 1923, dat na de Tweede Wereldoorlog Café Eilers werd.
Het café had een banketbakkerij en een restaurant. Naast zijn functie als cultureel centrum was Café Eilers ook een ontmoetingsplaats voor veel Bocholtse verenigingen. Ernaast staat het voormalige kantoor, magazijn en kantoorgebouw van de mechanische weverij van de weduwe P. Willemsen, dat in 1908 door brand werd verwoest. Tijdens de Eerste Wereldoorlog was de gemeentelijke oorlogskeuken er gehuisvest. De fabrieksschoorsteen die links op de foto uittorent, behoorde ook toe aan het eerder genoemde textielbedrijf.
De Aabrücke brug met ijzeren borstwering op de voorgrond werd in 1894 gebouwd ter vervanging van een houten rivierovergang. De brug werd tijdens de laatste oorlog beschadigd en werd in 1968/69 volledig herbouwd.
Het gebouw werd gesloopt in 1969
De foto toont Café Eilers aan de toenmalige Kaiser-Wilhelm-Straße, dat meer dan 50 jaar geleden werd gesloopt. Het imposante bakstenen gebouw met twee licht uitstekende hoektorens werd in 1922 ontworpen door de Keulse architect Emil Felix als filiaal voor de Deutsche Bank, die het gebouw na de oorlog verhuurde aan herbergier Bernhard Matschke.
In 1932 had Matschke het "Café Eilers" overgenomen dat in de 19e eeuw door Josef Eilers was opgericht. Dit woon- en handelsgebouw aan de Neustraße 22 werd echter volledig verwoest tijdens het bombardement op Bocholt op 22 maart 1945 en daarom zocht hij naar een ruime, centraal gelegen en intacte vervanging. Omdat het gebouw van de Deutsche Bank de oorlog relatief goed had doorstaan, afgezien van een paar splinterinslagen in de gevel, dak- en raamschade, en de bank zelf afzag van heropening van haar filiaal aldaar, kon Matschke's "Café Eilers" na wat herstelwerkzaamheden op 14 augustus 1948 zijn heropening vieren in de Kaiser-Wilhelm-Straße.
Net als het oude bedrijfspand verwierf ook het nieuwe etablissement een goede reputatie en werd het een van de meest gerenommeerde etablissementen in de stad en daarbuiten. Het café, de patisserie, het restaurant en het hotel waren niet alleen een trekpleister voor de vaste cafégasten. Het etablissement, dat idyllisch gelegen was aan de rivier de Aa, werd een evenementencentrum voor concerten, internationale modeshows en clubbijeenkomsten. Beroemde acteurs die optraden in het tegenovergelegen Lichtburg theater behoorden ook tot de gasten.
Na de dood van huurder Bernhard Matschke in 1957 zette zijn weduwe het horecabedrijf voort. Aan het einde van de jaren 60 plande Karstadt AG echter de bouw van een nieuw warenhuis in Bocholt, dat zich ook zou uitstrekken tot het terrein van Café Eilers.
De nieuwe uitvoering van dit bouwproject maakte in april 1969 een einde aan de geschiedenis van de gerenommeerde winkel en op 25 juni 1970 opende het nieuwe Karstadt-filiaal zijn deuren.
In deze geluidsopname praat het Joodse gemeenteraadslid Jeanette Wolf met een collega over de situatie van vrouwen uit de arbeidersklasse in Bocholt rond 1920.
Bronnen van de audiobestanden
De situatie waarin Jeanette Wolff wilde deelnemen aan een begrotingsoverleg terwijl ze hoogzwanger was:
- Birgit Seemann, Jeanette Wolff. Politikerin und engagierte Demokratin (1888-1976), Frankfurt/New York 2000 (Campus Judaica, 16), p. 27.
Over de familieachtergrond en kinderen van Jeanette Wolff:
- Birgit Seemann, Jeanette Wolff. Politikerin und engagierte Demokratin (1888-1976), Frankfurt/New York 2000 (Campus Judaica, 16), pp. 11-19.
Over de politieke en sociale ambten en activiteiten van Jeanette Wolff:
- Birgit Seemann, Jeanette Wolff. Politerin und engagierte Demokratin (1888-1976), Frankfurt/New York 2000 (Campus Judaica, 16), pp. 25-26.
Over de inzet van Jeanette Wolff voor het welzijn van vrouwen:
- Christiane Eifert, Die Generation Jeanette Wolffs in der Sozialdemokratie der Weimarer Republik, in: Bernd Faulenbach (red.), "Habt den Mut zu menschlichem Tun". Die Jüdin und Demokratin Jeanette Wolff in ihrer Zeit (1888-1976), Cloppenburg 2002, pp. 61-74, hier p. 63.
Over de maximale arbeidstijd voor vrouwen:
- Eduard Westerhoff, Zeit des Umbruchs. Tijd van omwenteling. Beiträger zur Bocholter Sozialgeschichte der Kaiserzeit, Bocholt 2003 (Bocholter Quellen und Beiträge, 12), p. 161.